بررسی و تحلیل جاذبه های شهرک صنعتی شیراز در مکان گزینی واحدهای صنعتی

راهبرد صنعتی شدن یکی از روش¬های اساسی است که برنامه¬ریزان کشور¬های درحال توسعه با نیل به آن امیدوارند از مشکلاتی مانند فقر، تراکم بیش از اندازه¬ی جمعیت و نابرابری¬های فضایی رهایی یابند. با این دید، استقرار شهرک¬های صنعتی به¬عنوان روشی برای رسیدن به اهداف کلی توسعه مورد توجه برنامه¬ریزان کشور قرار گرفته است. انتخاب مکان مناسب برای واحد¬های صنعتی به علت آثار اجتماعی، اقتصادی و محیط زیستی، عامل کلیدی در برنامه¬ریزی-های منطقه¬ای محسوب می¬شود. بسیاری از این شهرک¬های صنعتی که برای انتقال صنایع در نظر گرفته شده¬اند، فاقد تسهیلات و امکانات لازم برای ادامه فعالیت و تولید هستند. شرایط موجود اغلب آن¬ها حاکی از آن است که طی تصمیمات عجولانه و مقطعی شکل گرفته¬اند. به نظر می¬رسد شهرک صنعتی شیراز در برخی از موارد ذکر شده دارای مشکلات اساسی بوده که لزوم توجه و برنامه¬ریزی برای بهبود بخشیدن به این مشکلات امری حیاتی جهت ایجاد جاذبه برای واحد¬های صنعتی می¬باشد. در این تحقیق با استفاده از 20 معیار جمع¬آوری شده به¬وسیله¬ی پرسش¬نامه، تحقیقات میدانی و با استفاده از نقشه¬های موجود و در ادامه با بهره¬گیری از مدل فازی و مدل topsis به سنجش جاذبه¬های شهرک صنعتی شیراز در مکان¬گزینی واحد¬های صنعتی پرداخته شده که نتیجه¬ی آن نمره¬ی فازی 50/0 بوده که از مهم¬ترین علت¬های آن ضعف در وجود خدمات رفاهی که فاصله آن با وضعیت ایده¬آل 66/0، و ضعف در شکل¬گیری خوشه صنعتی است که نمره¬ی کسب شده برای فاصله از وضعیت ایده¬آل عدد 64/0 می¬باشد. در انتها وضعیت شهرک را نسبت به این معیار¬ها سنجیده و فاصله¬ی شهرک صنعتی شیراز را با وضعیت ایده¬آل هریک از معیار¬ها مورد بحث قرار می دهیم.